Wiersze

Wiersz piekny jak zwykle

Szkoda tylko, ze troche spozniony. Ciekawy temat, ktory daje do myslenia. Mysle, ze troche przesadzilas z tymi uczuciami religijnymi, bo skoro ktos jest niewierzacy, dlaczego mialby obchodzic Boze Narodzenie?
Pozdrawiam

Miły wiersz (mimo wszystko). Świąteczny, lekko się czyta, aż znowu pomyślałam o Świętach, chociaż nie do końca moim zdaniem udało ci się oddać ich atmosferę.
Podobał mi się, aczkolwiek, nie tak, jak inne Twoje wiersze.

No fakt. Może nie powinnam napisać innej wiary tylko poporstu nie wierzący. Zdarzają się przecież ludzie w naszym wieku- coraz częściej, którzy sami są niewierzący, ale ich rodzice chodzą do kościoła, więc mimo wszystko obchodzą święta. Dzięki za sprostowanie

Jeśli ktoś jest niewierzący niech potraktuje ten tekst z pewnym przymróżeniem oka, niech popatzry na uczucia między rodzinami i poprawność nie zaś na aspekty religijne.

@Alv: moim zdaniem ten wiersz jest średni, zdarzają się lepsze i gorsze dni, ale dziękuję za krytykę i pochwałę, w końcu to krytyka niejednokrotnie bardziej mobilizuje do działania :ym:

Podobało mi się porównanie rodzin. Ale szczerze mówiąc to to było fajne, a reszta raczej obojętna.

Normalnie nie wierze! Znalazłam coś czego tu nie ma :lol:

No więc daję, a jakże:

Dedykacja:
Dla Wodzusa, Alv, AoM i Fingolfina

Wiersz VII

Chciałabym, żeby na świecie
Nie było tajemnic i skrytości
Bym mogła komuś powiedzieć co czuję
Bo tak naprawdę nie ma wolności

Bo jeśli powiesz, że kogoś kochasz
To starsi powiedzą: „to nie przystoi”
Musisz się schować i tylko szlochać
Wbrew Twym przekonaniu i Twojej woli

Nie mogło by być, tak normalnie, po prostu
Bez wstydu i sekretu żadnego
Podchodzisz bez lęku do tego człowieka
I mówisz mu wprost co czujesz do niego

Lecz to są tylko pobożne życzenia
I chyba nigdy tak to nie będzie
Że będziesz mógł mówić o swych uczuciach
Bez śmiechów, chichotów i spojrzeń wszędzie

A wiecie czemu tak się dzieje?
Bo człowiek za słaby jest na to
By nie myśleć o tym „co ludzie powiedzą”
Powiedzą to w zimę, zapomną już w lato

Potrzeba mi jeszcze dużo odwagi
By mówić głośno o tym co czuję
Lecz mam nadzieję, że ją kiedyś znajdę
Choć od tak dawna jej poszukuję.

Wszelkie prawa jak zwykle zastrzeżone

PS a powiem Wam sekrecie, że coś jeszcze znalazłam, o!

O. I ten wiersz, bardziej trafił w mój gust, jak też wydaje mi się lepszy od tego świątecznego. Dość głęboki i szczery, ładny. Udało ci się dobrze oddać uczucia. Brawo.

Hm...
Bjart, ciekawy wiersz. Wiem o co chodzi, nie raz już przerabiałam to zagadnienie.
W sumie nawet ładny. Jednak spróbuj czasem użyć jakiś... innych zwrotów. Patrz: Herbert, Tuwim. Twoje wiersze są dobre, ale mogłyby być lepsze. Chodzi mi tylko o to, abyś czasem... nie wiem jak to wyrazić. Poczytaj trochę wierszy tych dwóch autorów a domyślisz się o co chodzi.

Oj, AoM, czepiasz się. Jest dobrze

Lepiej, zeby się rozwijała niż stała w miejscu. I to nie było złośliwe. Wiersz jest dobry. Ale grunt to to, aby się rozwijać, stale iść do przodu.

AoM dzięki za radę, też uważam, że lepiej się rozwijać niż stać w miejscu. Cieszę się, że Wam się podoba, po południu wkleje coś, co napisałam wczoraj

Więc jak opisałam, tak się dzieje:

Dedykcja:
dla AoM i Starego Dziada, oni wiedzą za co, a Ci co nie wiedzą to za pomoc

Wiersz XVII „Samobójca”

Ostatnie słowo już napisane
Podpis złożony, na wyrok pora.
Z rury w kącie, przy szarej ścianie
Zwisa sznur z pętlą- moja ostoja.
Jeszcze chwila wahania, lecz rozpacz wygrywa
Staję na krześle trzęsąc się cały
Soje jeszcze, a w myślach przez chwilę
Przepraszam tych, których opuszczam.
Jeden ruch ręką, pętla się zaciśnie
Jedne ruch nogą stołek nie podtrzyma.
Moje myśli krążą jak oszalałe
Moja odwaga powoli się ugina.
Walczę z bezwładnością nóg i rąk
Bym mógł przyspieszyć proces zabijania
Bym mógł jak najwcześniej uciec stąd
Pora na śmierć, ostatnie pożegnania
W końcu ma ręka sznur odnalazła
Noga moja krzesło wykopała
Przez ułamek sekundy jeszcze się boję…

Wszelakie prawa ofkors zastrzeżone

P.S. W gwoli ścisłości nie chcę się zabić, ani tym bardziej zabić AoM lub Satrego Dziada :ym:

jest to wiesz inspirowany samobójstwem.

Edit: Może by tak ktoś skomentował....

Jedna literówka się zdarzyła... ale to tak gwoli ścisłości.
Wiersz wg mnie najlepszy z twoich dotychczasowych. Naprawdę fajny. Dobrze oddałaś uczucia towarzyszące samobójstwu... a przynejmniej tego typu ludzi co są tak jakby niezdecydowani.
A, tylko ja mam pytanie bo niepamietam... za co to było?

Cieszę się, .że Ci się podobało. A dadykacja za poprawienie moich wypocin o Julii na polski, których babka i tak nie sprawdziła...ale może w przypływie dobrego humoru sprawdzi

Ona jest...no w każdym razie jest xD

Dedykacja (no jakby mogło nie być):
dla AoM, Cel, Fingolfina i Zarr

Wiersz XIX „Samookaleczenie”

Dzieje się często ostatnimi czasy
Że moje życie traci jakikolwiek sens
Z rodziną się kłócę, przyjaciół nie mam
Z trudem przełykam każdy kęs
Sięgam po igłę, z początku się kłuję
Gdy pierwsza kropla na kafel spadnie
Czuję ulgę, oczyszczam się ze zła
Lecz moja świadomość więcej łaknie
Sięgam do szuflady pod umywalką
Tam zawsze ojciec żyletki trzyma
Moja twarz przybiera surowy wyraz
Skupione oczy, zdeterminowana mina
Po pierwszym ruchu, z początku lekkim
Żyletka ledwie musnęła skórę
Wykonuję następny mocniejszy tym razem
Zagłębienie zamienia się w głęboką dziurę
Ból zniwecza wszystkie problemy
Tnę bez ustanku, kolejna szrama
Zdobi moją rękę, zamiast starych blizn
Nikogo nie ma , jak zwykle sama
Lecz jedna rana mi nie wystarcza
Ręka zbroczona krwią zachęca mnie
Żyletkę ściskam, wbija mi się w dłoń
Kolejna szrama od łokcia w dół
Przed oczyma już tylko łez toń.
Łzy kapią same, mieszając się z krwią
Nie płaczę nad sobą, ból mnie wyzwala
Nie czuję nic, to dobrze, nie chcę czuć
Cierpienie chodź gorzkie, zmysły zniewala
Ocierając łzy rozglądam się w koło
Na kafelkach pode mną widzę swą krew
Patrzę na nią i choć ciąć się chcę
Muszę w końcu zrobić coś wbrew
Biorę szmatę zacieram ślady
Sprzątam łazienkę w lepszym nastroju
Przychodzą rodzice, ja w bluzie z rękawem
Siedzę z słuchawkami w moim pokoju.

Wszelkie prawa zastrzeżone

P.S. oceniajcie xD

Dobry wiersz. Zauważyłem 3 literówki - w tym dwa z P.S.

:

Cytat:

Soje jeszcze, a w myślach przez chwilę

Stoję.

Cytat:

P.S. W gwoli ścisłości nie chcę się zabić, ani tym bardziej zabić AoM lub Satrego Dziada :ym:

jest to wiesz inspirowany samobójstwem.

Starego i wiersz.

Daję 8/10...

Pozdrawiam.

Bjart... brak mi słów. Świetne. Najbardziej mi się koniec podoba xP

Dziękuję za tak łagodną ocenę moich wierszy, no i u Starego Dziada 8/10 :ym:

No tylko tu styl nie bardzo gra rolę, i dobrze, bo byłoby kiepsko

Kiedyś w pierwszej i drugiej klasie podstawówki miałam brzebłyski twórczości, teraz już jakoś ich niemiewam... Może przez moje małe lenistwo

. Znalazłam niedawno zeszycik z moimi wierszami, napiszę Wam jeden wiersz, który napisałam w drugiej klasie.

Ojczyzna

Kocham Cię ziemio Polska
całym mym sercem
i duszą niewinną.
Jesteś jak matka mą karmicielką,
zawsze radosną, zawsze wielką.

Może i niejest on cudowny ale jak na drugą klasę podstawówki dobry

Obudziłem się,
Lecz nie pamiętam niczego
Wiem jednak, że stało się coś okropnego...
Nie widzę Ciebie,
Odwróciłaś głowę...
... Do czego to porównać?
Ukłucie?
Zatrucie?
Zabicie!
Zabite uczucie!
Zostałem sam i patrzę w księżyc co świeci nade mną...
Czekam z nadzieją, ale wiem że te nadzieje legną...
Szeptałem
Mówiłem
Za Tobą krzyczałem...
A gdy moje echo zgasło,
Skonałem.

Pashed

Nie wiem jaki tytuł dać, bo zazwyczaj tego nie robie :/

Bjart - niezły wiersz, błędów nie zauważyłem. Ocena: 9/10.

Arya: Saphira - jest gorzej i to zdecydowanie. Jest błąd :

Cytat:

Kocham Cię ziemio Polska

Jako, że polska jest tu jako przymiotnik - powinna być z małej. Poza tym - nie pisze się brzebłyski, a przebłyski, nie niemiewam, a nie miewam, nie niejest, a nie jest - ale to się nie liczy...

Ocena - 5/10.

Pashed - błędów nie zauważyłem, masz 8/10.

booze ^^ Ros napisałą wiersz ^^ to źle...

xd ros nie powinna pisac wierszy ^^ az nety padają

Dla Bjart ,za zboczone nosorożce, żyrafi w ciapki i za to ze dzięki niej wen łaskawie mnie odwiedził XD

Panna Żyletka

Wstane dzisiaj jak co
rano,
ale Dzisiaj będzie
Inaczej

będzie lepiej
bo Dzisiaj
wstanę żeby się zabić,

Będę odważna,
Ukradnę żyletki,

Przyjdę do szkoły,
Ładnie się uśmiechnę,
do Wszytkich,
całym Sercem ich Nienawidzę
przecież Dzisiaj wielki dzień!
Dzisiaj się zabiję!

Wejdę do łazienki
zamknę drzwi,
i zacznę się Śmiać
i zacznę płakać
bo zabraknie mi Odwagi
a na jej miejsce przyjdzię Strach
i Szaleństwo

przetnę sobie żyły
wzdłuż
tak żeby nikt mnie nie uratował

otworzę drzwi
wyjdę z kabiny
ochlapię całą toalete
krwią

a potem umrę.
ze Strachu.
w czerwonej kałuży
przegrałam
ze Sobą
wgrałam ze Śmiercią

fin

i co sądzicie o tym czymś ? ^^

O kuchnia, ale mnie zaszczyt kopnął

No więc ocena wiersza. Bardzo mi się podoba, wyobrazam sobie całą sytuację w nim opisaną...Nie ma rymówi (i dobrze, przynajmniej nie są na siłe jak mi się zdarza). Ogólnie bardzo pozytywnie. I brawo dla tej pani z wąsem co odważyła się go tu zamieścić xD

Wiersz-herezja! I do tego z błędami :

Cytat:

Wstane dzisiaj jak co
rano,

Wstanę i dzisiaj powinno być z dużej!

Cytat:

do Wszytkich,

Wszystkich.

Cytat:

i zacznę płakać

J/w.

a potem umrę. [/quote]

J/w.

Błędy się nie liczące :
[quote]

Cytat:

Dla Bjar ,za zboczone nosorożce, żyrafi w ciapki i za to ze dzięki niej wen łaskawie mnie odwiedził XD

Żyrafy i Bjart a nie Bjar chyba...

Rozpoczynam działania wojenne na wielką skalę! Zacznę oceniać wiersze! Nie tylko jedną oceną, a wieloma, tak jak w przypadku opowiadań!

Oceny :
Ortografia i interpunkcja - jest źle - szczególnie biorąc pod uwagę długość. 1+/10.
Długość - oceniam tylko w opowiadaniach - nie w wierszach.
Fabuła - j/w.
Styl - słabizna. 2/10.
Nudzi, zwłaszcza że to wiersz o tematyce, która jest tu częsta. 2/10.
Ocena ogólna - 2-/10.

Plusy i minusy :
+ Może komuś się ta tematyka spodoba, jednakże...
- ...jest ona już oklepana.
- Ortografia i interpunkcja.
- Styl.
- Nudzi.
- Herezja...
+ ...ale heretykom się spodoba

.

Pozdrawiam w imieniu Imperatora!

Dużą a nie z duzej ^^

hehehe :p

:p 2-/10!
jestem z siebie dumna!

No coz Ros, bardzo ciekawa tematyka. Nie jestem jakis znawca wierszy, ale dla mnie jest naprawde spoko. A ja tez postanowilem cos napisac

Tyle tylko, ze napisalem go dawno, ale zginal w czelusciach mojego HDD. Zreszta niewazne. Odnalazl sie, wiec go zamieszczam. Pierwszy i ostatni wiersz by Fingolfin.

Ze specjalna dedykacja dla Bjart.

Stajesz naprzeciwko typa,
Na ubitej ziemi,
Dookoła Ciebie kibice
Mocnych wrażeń spragnieni.
Mierzysz oponenta wzrokiem
I stwierdzasz bez pudła,
Że koleś wygląda
Jak pół – ciężarówka.
W myślach się pojawia:
„Co ja tutaj robię?”
W panice szukasz drogi ucieczki,
Bo zaraz pewnie będzie po Tobie,
Lecz na to za późno,
Kibice stoją w zwartym kręgu
Czekając na krew i chrzęst kruszonych zębów.
I nagle zdajesz sobie sprawę,
Skąd się tutaj wziąłeś:
Przecież koleś bił słabszych
I za mocno świrował,
Tobie się włączył agresor
I bójka gotowa.
Strach mija nagle,
Tak szybko jak się pojawił,
Zostaje tylko euforia
I chęć do zabawy.
Ruszasz na typa z okrzykiem,
Niech wie, że nie będzie łatwo,
Celujesz pięścią w podbródek,
Mknie ona w tym kierunku dość łatwo,
Lecz nagle kolos odchyla głowę do tyłu,
Pięść przecina powietrze nie trafiając do celu.
Kibice podnoszą wrzawę, zadowoleni z takiego obrotu sprawy,
Ty zaś trafiasz kolesia w wargi,
Czujesz, jak jego krew pojawia się na Twojej twarzy.
Ku Twemu zdziwieniu jest ciepła i słodka,
O przyjemnym zapachu przestraszonej ofiary.
Czujesz nagły przypływ sił, ręce zaczynają bić same
Tłuką, walą i grzmocą, pozostawiają kolejną szramę.
Kibice zauważyli, że to nie przelewki,
Odciągają Cię na bok
I przytrzymują przy ziemi.
Powoli wracasz do zmysłów
I zaczynasz odczuwać zmęczenie.
Myśli wirują wokół jednej sprawy:
Czy wygrałeś bójkę?
Czy przegrałeś z żądzami?

Wszelkie prawa zastrzezone

Pozdrawiam.
Fin

Jejku, kolejna dedykacja. A więc po pierwsze dziękuję Wam za rozruszanie tego tematu. Teraz co mam do powiedzenia o wierszu Fingolfina. Czytałam go już wcześniej. Bardzo mi się podoba, ciekawy punkt spojrzenia na ustawki. Szczerze mówiąc to kiboli mi mój brat tak obrzydzil, że już bardziej nie można. Jak słyszę nazw.ę jakiegoś polskiego zespołu to aż mnie mdli. Ale do wiersza, jednyne co pasuje tak średnio to:

Fingolfin napisał:

Niech wie, że nie będzie łatwo,
Celujesz pięścią w podbródek,
Mknie ona w tym kierunku dość łatwo

tu jest powtórznie, poza tym wiersz jest naprawdę dobry, pisz więcej!

Wybaczcie dwa posty ale ten jest ważny!
Czy Wam się to podoba, czy nie (nie no jakby się bardzo wszystkim nie podobało to można zmienić) w celu usprawnienia wyszukiwania wierszy nadaliśmy kolor każdemu artyście (niktóre się niestety muszą powtarzać). Jeżeli jesteście już w spisie to śmiało zamieszczajcie swoje wiersze takim kolorze jaki jest Wam przydzielony. Jeżeli natomiast Was tam nie ma to zamieście wiersz a ja go "pokoloruję" i napiszę w pierwszym poście jaki macie kolor i od tej pory będziecie go mogli używać.
A oto lista "kolorowych" twórców:
BlackBlood- żółty
Arya-elda- błękitny
Ravyn- oliwkowy
Bjartskular- niebieski
Labellui Cua- fioletowy
AoM- czerwony
Alveaner- zielony
Lukaesan- brązowy
Bizzar- ciemnoczerwony
Kiva- oliwkowy
Arya: Saphira- ciemnoniebieski
Pashed- ciemnoczerwony
Rosye- żółty
Fingolfin- pomarańczowy

Oczywiście spis, który znajduje się na 1 stronie tematu będzie aktualizowany.

P.S. Jeżeli komus ię bardzo nie podoba jego kolor to może napisać do mnie PW a ja rozpatzrę propozycję

Tu macie mój wiersz:

„Pustka”

Zawsze jest ktoś, kogo kochamy,
Zawsze jest ktoś, kogo wspominamy,
Zawsze jest ktoś, kogo nigdy
nie zapominamy.

Zawsze jest coś, czego nie chcemy,
Zawsze jest coś, czego pragniemy,
Zawsze jest coś, czego nigdy
nie zdobędziemy.

Nie ma nikogo, kto kocha nas wiecznie,
Nie ma nikogo kto pomoże nam zawsze,
Nie ma nikogo, światło już gaśnie,
Nie ma nikogo, kto drzwi zatrzaśnie,
Nie ma nikogo, kto w ręce klaśnie.

Nie ma przyjaciół,
Nie ma miłości,
złóżmy więc w grobie
nasze kości...

Napisałem go jak mnie dziewczyna rzuciła ( w Walentynki)

Wysłany: Czw 20:07, 08 Mar 2007

Jako, że mamy dzisiaj Dzień Kobiet to wierszyk z tej okazji:

Wszystkie go najlepszego
z okazji dnia najpiękniejszego.
Dużo Pieniążków
złotych krążków,
biżuterii liczby mnogiej,
od osoby sercu drogiej,
Miłości dowodów,
milosnych podchodów,
Dzieci gromatke,
by wnerwiały sąsiadkę,
męża wspaniałego,
wesela hucznego,
Życzy kolega,
co nie wie o co w poezji biega.

Podoba się?

Wysłany: Sob 11:55, 10 Mar 2007

No to ja też dam jeden:

Wojna

Idzie niezwyciężona, wiecznie triumfująca
Zabija bez litości, do zła wciąż lgnąca,
Ma wielu zwolenników, wszędzie, bez wyjątku,
Korzysta z tego zawsze, aż w najmniejszym kątku,
A po co ona nam, śmiertelnikom zwykłym,
Życia płomień chwieje się w brzmieniu swym przykrym,
Krusi jesteśmy, jak śniegłu mały płat,
Po co nam śmierć, nie brak nam wciąż zwad,
I ci co w brudnym kącie, chlipią za swą dolę,
Nie mogą się nadziwić, że żyją w tym padole,
Na co im wojna, wiecznie niszcząca,
Po co im śmierć, wraz z nią triumfująca
Ludzie zrozumcie głupoty swej głębię,
Przecież żarcia tyle ciągle macie w gębie,
Nie trzeba wojen, głupich i podłych,
Wystarczy nam kraj, dobry i mądry.
[by Avariel]

To jest jak najbardziej mój wiersz. Napisany przezemnie. Kto ściągnie, ten może pożegnać się z życiem....

Wysłany: Nie 22:55, 11 Mar 2007

Podobają mi się Wasze wiersza, piszcie jeszcze, dotrzymujcie mi towarzystwa

Ok, teraz coś ode mnie- dawno Was nie męczyłam :ym:

Dedykacja: Dla Atry i Rosyenki

Wiersz XX „Rozmowa z lustrem”

Zastanów się kobieto, nad tym, co robisz!
Z kim?
Z samą sobą, z ludźmi Ci bliskimi.
Zastanów się kobieto nad tym, co robisz!
Z czym?
Ze swą przyszłością, sprawami ważnymi.
Zastanów się kobieto, nad tym, co robisz!
Przecież zastanawiam się od samego rana!
I co Ci wyszło z tych zastanowień?
Nie wiem sama.
Masz przecież jeszcze całe życie, nowe perspektywy.
Boję się życia i boję się śmierci.
Wiem, przecież każdy się boi.
Nie, boją się tylko dzieci.
Nieprawda! Sama wiesz, że tak nie jest.
Możliwe, lecz czy wiem cokolwiek?
Wiesz, spójrz na siebie, co widzisz?
Radosny i smutny zarazem człowiek.
Więc wiesz, że jesteś człowiekiem.
Tak, lecz czy to powód do dumy?
Robimy się gorsi z każdym wiekiem.
Nie, to nie my jesteśmy gorsi, czasy są inne.
Może i tak, ale wróćmy do mnie.
Co właściwie jest ze mną nie tak?
Nie wiem, Ty mi powiedz.
Przeraża mnie cały świat.
A co dokładniej?
Myśli, wspomnienia, wszystko co robię.
Ach tak, poczekaj przyjrzyjmy się Tobie…
Nie, nie rób tego, boję się objawienia.
Żegnaj na zawsze.
Nie żegnaj, do widzenia

Prawa zastrzeżone i jak?

Wysłany: Pon 15:24, 12 Mar 2007

Serce nie sługa,
miłosć,
droga długa,
Kolejne rozdziały,
w sercu przetrwały,
zakryte leżały...

Księga wspaniała,
nieduża,
mała,
słów wiele,
na całym ciele...

Smutki kolejne,
łzy chwiejne,
spływają powoli,
po serca niedoli...

Bjartskular fajny wiersz. A jak ci się mój podoba?
Czekam na oceny

Oby pochlebne