Nasza wersja 3 części Dziedzictwa

Ok, ale nie tak od razu

Całkiem, całkiem...

Jeśli mi coś do głowy przyjdzie to też napiszę...

mi co chwile cos do glowy wpada, ale lenistwo panuje i uniemozliwia mi pisanie

po prostu: nie chce sie nawet jak mam pomysl

Skąd ja to znam.

Mamy tą samą przypadłość....

de javu? (czy jak to tam sie pisze...)

de ja vu chyba

ale mniejsza o to fakt ze mamy cosik takiego :zajc:

Katze napisał:

założymy razem wydawnictwo i będziemy wydawać nasze książki, co Wy na to? :ym:

I ono bedzie się nazywalo Saphira

jezeli to bylo skierowane do wszystkich to ja protestuje nasze wydawnictwo ma sie nazywac Elva

a może Murtagh?

albo cos takiego, co by nas tak wszystkich zzeszało.. forum? forum saphira?

Saphira - nie. Elva - nie. To są postaci zastrzeżone i byśmy tylko manto za to dostali.

Trzeba coś oryginalnego wymyslić. :ym:

Dostałem trochę natchnienia, weny twórczej, i chyba cosik napisze, oczywiście o Murcie i tym razem Eragonie:

Murthag wyjżał przez okno, miasto elfów skąpane w promieniach słońca emanowało niezwykłym urokiem. Nareszcie się pożądnie wyspał, wiadomość że kiedyś jego więź z Cierniem może zostać naprawiona napawała go optymizmem, postanowił go odwiedzić. Wcześniej nie pozwalali mu wyjść z pokoju, bo był w fatalnym stanie.
Usłyszał pukanie, to był Eragon, wyczuł go dzięki swoim umiejętnością magicznym, jakże dawno ich nie używał.
- Wejdź.- Zaprosił swojego brata tonem dość wesołym zważywszy na jego sytuacje i ich ostatnie "sprzeczki".
- Witaj, jak się czujesz? Bo z tego co widze chętnie zobaczyłbyś się z cierniem.- Eragon równierz był zadowolony.
- Jakbyś czytał mi w myślach, a może czytasz?- Murthag pozwolił sobie na mały żart.
- Wyczułbyś przecierz, choć, zaprowadzę cię do twojego smoka.- Powiedział i wyszli. Po drodze potrącili Angele i jakiegoś elfa, lecz ten tylko uśmiechnął się do nich. Znaleźli się w długim korytarzu na którego końcu widać było drzwi.
- Tam, za tymi drzwiami jest Cierń i Saphira, twój smok czuł się trochę lepiej niż ty i trochę sobie pogawędził z moim.- Powiedział Eragon, po czym spojrzał Murthagowi prosto w oczy i wystartowali, ścigali się do samych drzwi. Człowiek nie ma szans z elfem, lecz Eragon cały czas biegł równo ze swoim bratem, a pod koniec dał mu pierwszemu dotknąć drzwi. Murthag wiedział że powinien przegrać, lecz nie miał mu tego za złe. Eragon wpóścił brata do pomieszczenia, a raczej wielkiej jamy, Cierń siedział obok Saphiry, wyraźnie o czymś rozmawiali. Gdy smoczyca ujrzała strasze piskle z gniazda jej jeźdźca przyjeła pozycje do startu czekająć aż Eragon ją dosiądzie, ten wdrapał się na jej grzbiet i powiedział Murthagowi że zostawi go ze swoim smokiem i odleciał.
<BR> <CENTER>****</CENTER><BR>
Następnego dnia Eragon znowu odwiedził brata, pogawędzili wesoło, aż młodszy jeździec zaproponował żeby zmierzyli się w walce na miecze. Murthagowi bardzo spodobał się ten pomysł i poszli na plac ćwiczeń. Zabezpieczyli broń i przyjeli pozycje startowe, Eragon trzymał miecz w prawej ręce, którą wyciągnoł przed siebie, nogi miał lekko ugięte, głowa pochylona, a drugą rękę równierz wyciągnął, tylko że sakierował ją trochę za siebie. Murthag trzymał swój miecz w obu rękach, czubkiem zataczał niewielkie kręgi blisko twarzy, nogi miał wyprostowane. Stali tak przez dłuszszą chwilę, aż zebrał się spory tłumek. Zaczęli podchodzić do siebie powoli, ich miecze zderzały się lekko prowokując drugą osobę do ataku, Nagle murthag zamachnął się i próbował uderzyc w lewa lydke brata, jednak jego cios zostal od razu sparowany, tym razem ciol od boku, troche szybciej niz poprzednio, lecz i ten cios zatrzymal się na obronie Eragona. "Jest niewiarygodnie szybki, lecz ja tez mam parę sztuczek w zanadrzu." Murthag nauczyl sie paru przydatnych umiejętności od Galbatorixa i zamierzal je wykorzystac. Odskoczył od brata, po czym znowu do niego doskoczyl próbując w ten sposób go trochę zdezorientować, lecz to tylko taki fortel, gdy Eragon nabierze pewności siebie, on zasypie go gradem takich kombinacji jakich elfy nie miały pojęcia. Zwodził tak go jeszcze przez chwile, aż eragon zamachnął się by trafić go w bark, Murthag stwierdził że już dosyć tych gierek, obkręcił się w okół własnej osi i spróbował uderzyć przeciwnika w plecy, jednak Eragon podskoczył robiąc salto i omijając ostrze wrogiej broni , zanim jeszcze dotknął stopami podloża wyierzył kolejny cios w udo brata, lecz ten sparował cios, miecze odskoczyły od siebie z głośnym brzdękiem. Wirowali tak jeszcze w tańcu ostrzy swego oręża bardzo długo, później dowiedzieli się że około trzech godzin, a to było zdumiewające, Murthag był przecież człowiekiem! Jego brat miał już trochę dość tej walki, trzeba było ją w końcu zakończyć, zalał przeciwnika ciosami, jego miecz, jak wydawało się obserwatorom, rozmnożył się, Eragon nie mógł się jednak przebić przez obronę przeciwnika, lecz widział że przeciwnik coraz wolniej reaguje na jego ruchy, w końcu płaską stroną broni uderzył w kostki Murthaga przewalając się i wytrącił mu broń z ręki. Jeszcze nigdy nie stoczył tak zajadłego poejdynku, z tak wspaniałym przecinikiem, a żaden elf nie mógł równać się z jego bratem w fechtunku!

Prawa Autorskie zastrzeżone. Teorie z drzewkiem później wyjaśnie, a jak wyjdzie trzecia część porównamy ją do tego co sami tutaj napisaliśmy, i jeśli będzie mniej ciekawe to radze by Paolini wynajął dobrych ochroniarzy!

nananananana... masz dobre pomysły, ale musisz popracować nad stylem. ciagniesz niewiadomo jakie długie zdania i piszesz troche bez entuzjazmu. radze przeanalizowanie kawałek vela, jak to eragon walczył z lethblaka. poza tym świetnie.

a teorie drzewa rozumiem. tyle że ten Murtagh powiedział ją jak pieciolatek który sie skarzy że jakiś inny pieciolatek złamał mu łopatkę i malec z natłoku trzesących go żalu i złości nie mógł złozyc sensownych zdań.

nie bierz tego do siebie. ale rozważ.

Fakt, nie potrafie robić opisów walk, a post w którym opisałem walkę braci napisałem dosyć późno, mama kazała mi iść spać więc się w dodatku trochę spieszyłem, a jeśli chodzi o

Cytat:

...tyle że ten Murtagh powiedział ją jak pieciolatek który sie skarzy że jakiś inny pieciolatek złamał mu łopatkę i malec z natłoku trzesących go żalu i złości nie mógł złozyc sensownych zdań...

to on wpadł w szał gdy się dowiedział że chcą mu zrobić taką zamianę z tą więzią, trochę trudno w furii złożyć sensowne zdania, ale masz rację, popracuję trochę nad stylem.

ja rozumiem. tyle że ta wypowiedź była jakaś taka bezzkłada i bez emocji.
pamietaj, że jeśli dobrze to ujmierz, to nawet najgorszy kit będziesz mógł z powodzeniem wcisnać publice.

a sceny walki to cóz, chodziło mi o opisanie dokładnie i z emocjami po kolei, co jak i kiedy było.
ale to nie znaczy, że masz opisywać każde pchnięcie.

velo czekamy

Becik, czekamy... Ja ciągle czekam co z twoim jajem

Dalsze losy (zielonego) jaja: Birigit zsiadła z konia. Powoli (ale przyczytała) przeczytała nazwę bibilioteki.
-Biiiiii-blio-tttekka Carrrrr-vva-hhaalllllll - to jej wystraczyło by mogła wejść. Szybkim krokiem weszła do biblioteki i takim samym wyszla. W rękach trzymała wielką kiążkę w skórzanej oprawie. Dosiadła konia i pogalopowała do domu.

Dalsze losy Shruikana (no to przecież mój pan i władca

) - Shruikan zbudził się. Był strasznie zmęczony, ale nie mógł dalej spać. Śniło mu się coś... cos okropnego i obrzydliwego. Widział jak pewnej krasnoludzkiej wiosce Murtagh wypalał wszystkim krasnoludom oczy i przy okazji zabijał je. Mimo, że Shruikan idział wielu martwych ludzi po jeszcze gorszej śmierci ciagle miał w uszach słowa, które mówił Murtagh podczas snu dowszystkich krasnali
-Pokój z tobą - Shruikan nie mógł tego wytrzymać. Wiedział, że mui zabuć Murtagha, chociaż... mógł sobie jeszcze odpuścić. Mógł wybaczyć. MIał zbyt miękkkie serce, ale nie dla Zapszysięzonych i Galbatorixa. Tak ich nienawidził... z całego serca. Tylko przez głowę świstnęła mu jedna myśl
Dzikie smoki....

toc juz napisalem ze sie wyklul maly fioletowy smoczek

Ale dalej

Ja chce dalej!

to Birigit umie czytać ?

Oj! Nierozumiecie! Specjalnie ją nauczyłam by było, że czyta :lol:

to ty zdolna jestes

zeby fikcyjną osobę nauczyc czytać...

No widzisz

Ja umiem wszystko

I specjalnie na tą okazje nauczyłam Brigit czytać

Velo, co jest? Miało być 10 stron było 4, a teraz każesz czekać?? Grasz na emocjach, ale nie na tych co trzeba... :lol:

Czekam niecierpliwie...

on nas trzyma w niepewnosci, zeby napisać nam cos nowego gdy juz stracimy nadzieje...
dla dobra ogółu apeluje o natychmiastowe stracenie nadzieji!

Nosz ludziska miejcie litość

W końcu musze tego RPG'a napisać, nie

? Po za tym mam jeszcze inne rzeczy do pisania; od rana do teraz naskrobałem 5 stron tekstu, a jeszcze dzień się nie skończył. Natłok zajęć mam bardzo duży i z tego wynikają te wszystkie opuźnienia...

velo, najlepsi sa najbardziej uciskani, więc sie przyzwyczajaj

No dzięki

co ja robie, prawde mówie. nikt nie będzie sie drzeć o chałe. ludzie wiedza, co jest dobre.

Ja trochę dłuższe opowiadanko zrobię, popracuję pare dni, i może choć trochę zbliże się do Velo, zamawiam sobie temat o murcie jak jest w mieście elfów!

Ja tam pisze narazie moje dwa i nie mam za bardzo czasu na pisanie dalszej części