"Verdeni" by DZEADMMFD

ech...może gdybym pozamieniała osoby i dała to tutaj...poczekajcie bo ja piszę w zeszycie takie opowiadanko i nigdzie go nie publikowałam...a według mnie ejst dobre.....hmm.a to z tą fontanną to moja koleżanka mi dzisiaj kawał opowiadała......
No dobra więc umieszczę to opko tutaj w biografiach bo jest o Murcie....

Vardeni
Murtagh ponownie wypluł krew na Ciernia. Miał już tego dość. Leciał tak długo, ale nadal niewidział Vardenów. Chciał się tylko wyleczyć, a potem wrócić do Galbatorixa. Miał nadzieję, że przeżyje. Po 10 godzinach zobaczył światła:
-Ogniska-poinformował go Cierń
-To dobrze. Chyba umieram.
Smok szybko wylądował przed grupką ludzi, na których już widniała krew Murtagha. Byli oni bardzo zdziwieni widząc Jeźdźca plującego krwią.
-Musimy mu pomóc- powiedział jeden z nich
-Nie! Najpierw musimy iść z nim do pani Nasuady.

Nioo... i jak? Jeżeli się podoba to będę przepisywać dalej...

"Przeszli obok kilkudziesięciu namiotów, aż Murtagh spostrzegł Eragona mówiąc:
-Proszę pomóż. Możesz mnie potem zabić, ale mi wybacz.
Eragon czaczął biec. Murtagh osunął się powoli na ziemię wypluwając raz jeszcze krew.
Oczekiwanie
-Co mu jest?-zapytał Eragon
-Niewiem jak to powiedzieć...-odparła Angela
-Poprostu mów!
-On umiera. Niewiem czy zdołam go uratować.
-Co?! Jak to się stało?!
-Strzała przebiła mu płuco. Ja nic niemogę zrobić.
-Musisz! To jest mój brat!
-Co!? Jesteś synem...
-Morzana? Tak. Ale co z tego?Zajmijmy się...
-Twoim bratem.Tak.Dobrze.
Po obiedzie wszyscy zebrali się wokół Murtagha.
-Czy on się obudzi?-zapytałą się Nasuada
-Niewiem.-odpowiedziałą Angela-jest silny ,ale.....
W tym czasie Saphira i Eragon rozmawiali ze sobą o Murtaghu.
-Muszę go zabić-szepnął chłopak
Podszedł do Murtagha,kiedy w pomieszczeniu była już tylko Elva.
-Chcesz go zabić.-odparła
-Tak.
-On się boi.
-Czego?
-On się boi śmierci.
Eragon podniósł srebrny miecz nad Murtagha i szybko go opuścił."

dobre,dore wspaniałe!! teraz chyba moja,nudna kolej......bo do tego to niema co porównywać:
" Sen
Murtagh zapadł w głęboki sen. Widział przed oczyma całe swoje życie.
-Brat Eragona tak?- odezwał się głos w jego umyśle
-Chyba...
-Trudno mi było przedostać się przez Twoje bariery myślowe.
-Napewno.
-Martwie się o Eragona...
-Dlaczego?
-Bo......
-Co?
-Czy ty chcesz go zabić?
-Nie! Zwariowałeś?!
-Dobrze.
-Co jest dobrze?
-Nic. Tylko niewracaj do Galbatorixa..
-Czemu?
-Przyleć do elfów.
Murtagh zobaczył jeszcze tylko biały punkcik i znowu ktoś nawiązał z nim kontakt.
-Och... nic Ci niejest?- odezwał się Cierń
-Umieram.
-Co?
-Niewiem.
-Czego?
-Nic.
-Jak to?
-Poprostu.
-Ale co?!
-NIC!!!!!!!!!!!
-Dobra, dobra już se idę.

Super! tylko Końca nie zrozumiałem, ale reszta świetna! Ja chce więcej!

Ciekawe, ale jakoś koniec nie jest dla mnie zrozumiały.

Będzie fajnie, ale należało by to przeredagować...
Zacznijmy od:
"nie wracaj" zamiast "niewracaj";
"nie wiem" zamiast "niewiem";
"nie jest" zamiast "niejest";
"po prostu" zamiast "poprostu".
No i jestem ciekawa, co zamierzasz nam przez ten tekst przekazać? Bo jeśli tego nie wiesz, to pisanie nie ma większego sensu...

Słońce, jeśli ty uważasz to za dobre opowiadanie, to mało czytasz. Wejdź, proszę, na [link widoczny dla zalogowanych] i poczytaj sobie coś niecoś. Zapewniam Cię, już Ci się tak podobać Twój twór nie będzie.
Delikatnie mówiąc - nie podobało mi się zupełnie. Jakiś bełkot bez ładu i składu. Gdyby się za to zabrał ktoś, kto pisać umie, może i by coś z tego było. Lecz ty ewidentnie dobrze pisać nie umiesz.
Po pierwsze - zadbaj o fabułę. To Ci dobrze zrobi.
Po drugie - Opisy, opisy! Same dialogi nie stworzą klimatu, który jest wręcz niezbędny!
Po trzecie - długość. Tego się miniaturką nawet nazwać nie da. Dwie wordowskie strony ciągłym tekstem to minimum (No, chyba że piszesz drabble...)
Po czwarte - przeczytaj to, co napisałaś. I jeszcze raz. I jeszcze raz. Coś nie pasuje? Popraw to!
po piąte - dobra beta, która wyłapie Ci błędy ortograficzne i literówki, jak i błędy rzeczowe i językowe. A jeżeli takowej nie posiadasz, przepuść tekst przez Word'a, pozbędziesz się przynajmniej większości literówek.
Po szóste - nie wyskakuj z motyką na słońce. Każdy utwór pokaż kilku ludziom, którzy są w temacie. Oni powiedzą Ci, czy tekst nadaje się do publikacji.
Po siódme - ćwicz, ćwicz, ćwicz! Nie bez kozery wszyscy powtarzają, że ćwiczenie czyni mistrza!

Ciocia dobra rada.